skrzat7

:sun: ......Sama nie wiem, czy to był sen, czy prawda. Może sen na jawie? A może na chwilę zasnęłam...? Siedziałam na ławce na jednym z warszawskich peronów. Wschodzące słońce ogrzewało przyjemnie moją twarz. Pochłonięta byłam rozmyślaniami. O tym co był i co jest. O tym co miało być i to co mnie ominęło. Posmutniałam. Do oczu napłynęły mi łzy, ale nie uwolniły się na zewnątrz. Nie chciałam płakać. W tym momencie przysiadł się do mnie chłopiec, na oko 4-5 la

Żyła a jednak czuła się pusta... Jakby dusza opuściła ją dawno... Nie wiedziała co wokół się dzieje... Sen miał być bólu ukojeniem... Lecz w nocy budziła się potem zlana... Czasem z krzykiem też się budziła... Była sama...samotna...niekochana... Rzadko kiedy spokojnie śniła... Czasem całą noc w poduszkę płakała... Dlaczego? Nie miała pojęcia... Całymi dniami milczała... Nie miała żadnego zajęcia... To najbardziej bolało, Że myślała o przesz&#3

To niesamowite, jak bardzo może zmienić się życie każdego z nas tak o, po prostu. Z dnia na dzień. Powiedzmy, że jak na razie twoje życie niczym się nie wyróżnia. Nie koniecznie masz to, o czym zawsze marzyłeś, ale w pełni to przyjmujesz i akceptujesz. Chcesz być szczęśliwy pomimo niespełnionych marzeń. Mówi się, że kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą. I nawet już czujesz się szczęśliwy, bo przecież chcesz tego. Jednocześnie myśląc, że jedno mamy życie i trzeba cieszy&#2